List Pawła do Rzymian 7, 1 - 9, 5

Rozdział 8 Listu Pawła do Rzymian, pisanego do gminy żydowskich notzrim w Rzymie, już po śmierci Jehoszua, przynosi odpowiedź na zasadniczy problem postawiony w rozdziale 7, jakim jest grzech i podwójna natura człowieka. Brat Paweł ujawnia tutaj istotę teozofii chrystianizmu żydowskich nocreuszy: każdy, kto wstępuje w duchowy związek z Mesjaszem Domu Izraela prowadzony jest mocą IEUE, może zwrócić się ku Bogu, umrzeć dla swoich grzechów, uświęcić się i zbliżyć się do Jednego i Jedynego Króla Wieków (List Pawła do Rzymian 6, 14-23 oraz 8, 2).

Temat grzechu i uświęcania będzie wielokrotnie powracał na kartach Pism chrystiańskich w wypowiedziach apostołów. Brat Paweł, nie znając osobiście członków rzymskiej gminy, wykłada tutaj najprościej jak można: Tora nadana za pośrednictwem Mojżesza wyznacza granicę pomiędzy dobrem i złem, pomiędzy cnotą i grzechem. Dzięki niej osiągamy poznanie tego, czym jest grzech (List Pawła do Rzymian 7, 7). Dlatego, chociaż oskarża grzeszącego, jako spisany zbiór praw, Tora jest święta, sprawiedliwa i dobra (List do Rzymian 7, 12).

Tora ze swej natury nie jest jednak w stanie udzielić grzesznikowi łaski, podnieść go z upadku, zwrócić ku IEUE i odrodzić. Grzeszna ludzka natura postrzega stwierdzenia Tory jako niewygodne oskarżenie. Dla człowieka pogrążonego w grzechach jest to Tora śmierci. Poszukuje zatem sposobów obejścia praw Tory i "oszukania" Prawodawcy. Jeżeli jest on skłonny do samooskarżania się, to szuka ratunku w legalizmie i skrupulatnym przestrzeganiu litery prawa. Czyni tak w nadzieji, że "magiczna" postawa uchroni go od zła i zapewni trwanie w stanie świętości (List Pawła do Galacjan 5, 2). Jeżeli człowiek jest przebiegły, to ratuje się unieważnieniem i odrzuceniem Tory. Ucieczka w nieświadomość tego, czym jest grzech, w nieznajomość prawa, ma "wyeliminować" zło z jego życia, a sumienie uwolnić od odpowiedzialności (List Pawła do Rzymian 2, 27-29).

Według Pawła, Tora nadana za pośrednictwem Mojżesza jest jednak nie tylko cielesna, ale może także być duchowa (List Pawła do Rzymian 7, 14). Ta duchowa Tora jest związana z osobą Mesjasza oraz z Jego śmiercią i zmartwychwstaniem. Istotnie, wbrew wszelkim pozorom, Tora Mojżesza jest także Torą łaski, gdyż zawiera obietnicę przyjścia Mesjasza i poprowadzenia Domu Izraela ku pokojowi i ku świętości (Tora, Devarim, V Księga Mojżeszowa 18, 15-22). A nawet więcej bo także pogan (Tora, Devarim, V Księga Mojżeszowa 32, 21 oraz 29, 8-30, 20). Tora Mesjasza daje życie (List Pawła do Rzymian 8, 2) wtedy i tylko wtedy, "gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani" (List Pawła do Rzymian 7, 6). Jeżeli jednak nie umarliśmy dla grzechów, wówczas Tora, oderwana od Mesjasza, który jest jej ukoronowaniem (List Pawła do Rzymian 10, 4 - uwaga na przekład niezgodny z duchem chrystianizmu żydowskich nocreuszy), zachowuje swoją oskarżycielską moc.

Czy zatem duchowa Tora Mesjasza i Tora Mojżesza to dwie różne Tory? Nie, to ciągle ta sama Tora. Różnica polega w sposobie odbioru jej przesłania. Człowiek prawdziwie wolny bo odkupiony krwią Mesjasza (List Pawła do Rzymian 8, 3-4), odrodzony, zjednoczony z Mesjaszem i napełniony ruach ha-kodesz odbierze Tore nadaną za pośrednictwem Mojżesza zupełnie inaczej aniżeli człowiek nieodrodzony i pogrążony w grzechach. Dla człowieka wykupionego krwią Mesjasza, chronionego przed grzechem, Tora jawić się będzie jako Tora łaski i miłości Bożej względem rodzaju ludzkiego, "przestrzeganie przykazań której nie jest uciążliwe" (I List Jana 5, 1-5).

Innymi słowy brat Paweł powiada, że Tora Mojżesza bez ofiary Mesjasza popycha go ku złu (List Pawła do Rzymian 7, 5-14), a następnie napełnia poczuciem winy (List Pawła do Rzymian 7, 15-24). Ale światłość Mesjasza, jakiej mu udzielił IEUE sprawia, że może na ten sam tekst Tory spojrzeć teraz innymi, duchowymi oczyma oraz dobrowolnie przyjąć na siebie jej wymogi.

Mając powyższe w pamięci, końcowy fragment Listu Pawła do Rzymian 9,5 możemy teraz zinterpretować w jego żydowskim kontekście! Brat Paweł kończy swój wywód - rodzaj modlitwy dziękczynnej (hebr. berahot) uznaniem za największe błogosławieństwo spośród ośmiu, jakie spotkały Izrael, fakt, że pojawił się pośród jego synów Mesjasz. W wersecie 5 pisze: "Ten jest ponad wszystkim". Zgodnie z pradawnymi zwyczajami żydowskimi oddaje następnie chwałę IEUE słowami: Baruch Adonai l'olam va'ed. Modlitwę kończy zaś tradycyjnym żydowskim wotum: Amein (List Pawła do Rzymian 9, 5 - uwaga na przekład niezgodny z duchem chrystianizmu żydowskich nocreuszy). Fragment ten niektórzy, niezbyt zorientowani w pryncypiach chrystiańskiej wiary, używają w celu uzasadnienia poglądu jakoby Mesjasz Jehoszua był tożsamy z Bogiem IEUE. Posługują się w tym celu analizą literacką tego fragmentu Listu napisanego w języku greckim, czyniąc to w sposób oderwany od kontekstu rozdziałów 7, 8, 9 oraz 10 oraz bez uwzględnienia okoliczności, że List został napisany do chrystiańskiej gminy żydowskich nocreuszy, a nie do zgromadzenia trynitarnych chrześcijan. Zauważmy przy tym, że analiza literacka nie jest metodą naukową. Stosowany styl to coś bardzo nieuchwytnego, indywidualnego i zmiennego. Analiza literacka jest dobrą metodą tylko wtedy, gdy chce się "udowodnić" twierdzenia przyjęte a priori za prawdziwe. Gdyby brat Paweł rzeczywiście wypowiedział słowa obecne w przekładach nowożytnych: "Chrystus - IEUE (Bóg) błogosławiony na wieki", wywołałby takim stwierdzeniem znaczną konsternację wśród monoteistycznych rzymskich nocreuszy i musiał zapewne długo się tłumaczyć ze swoich słów.

Reasumujac, tym, który z wyroków Boga jest największym, któremu podlega zwierzchność i moc, a który przybywa w Imieniu IEUE jest Mesjasz Jehoszua. Ale tym, któremu należy niezmiennie za wszystko dziękować i błogosławić jest Stwórca, Ojciec - IEUE. To Jego Imię któregoś dnia będzie jedno i on sam jeden (Nevim, Ks. Zachariasza 14, 9). Wspiera taką interpretację fragment I Listu Pawła do Koryntian 15, 27-28: "wszystko bowiem poddał pod stopy Jego (Mesjasza). Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz Tego, który mu wszystko poddał. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn, Jehoszua ben Elohim, będzie poddany Temu, który mu wszystko poddał, aby IEUE Eloheinu był wszystkim we wszystkim".

Piotr Kołodziejczyk