Jerzy Madej
15 maja 1999 r.
NOSICIEL ŚWIATŁA
tryptyk
1. ŻYCIODAJNE ŚWIATŁO SŁOWA PRAWDY
Hen, przed założeniem świata,
Boski Duch - w przestrzeni - latał (1 Mojż. 1,2);
Myśl Boża, w przekładzie na słowa,
dla ludzkich uszu gotowa (Ps. 19,2-5).
Żyjący Duch myśli słowami (ew. Jana 1,1-2),
Wyrazem Abstrakcji są słowa.
W wierszu i między wierszami,
duchowa jest Ducha wymowa (ew. Jana 4,24).
Boską abstrakcję, duch żywych (1 Jana 4,20),
przetwarza w owoc duchowy (Gal. 5,22);
Przez dzieła rąk sprawiedliwych (Jak. 2,26),
i poprzez święte słowa(Dz. ap 5,20).
Złość - w gęstych mrokach się gniecie;
złość - boi się w świetle wypłowieć.
Boska - w doczesnym brzmi świecie,
klęski ciemności zapowiedź (ew. Jana 1,5).
Przez ciemność - promienie światłości;
wśród zgiełku - słowa prorockie;
przez świat idą duchy świętości,
w mocy potęgi Boskiej.
Światło prześwieca przez ciemność,
lecz ciemność jej nie rozumie (ew. Jana 1,10);
Ustąpić musi: lecz w złości,
zrozumieć światłości nie umie.
Światło - niezbędne do życia;
naczyniem Prawdy są Słowa;
blask chwały jest nie do ukrycia,
jak Światło Mesjasza - od Boga.
W bezmiarze kosmosu, na ziemi,
trwa świętych dzieło konieczne:
Prawdę wyławiać z przestrzeni,
ludziom przynosić, co wieczne.
Świat Boską napełniać miłością,
Roznosić po świecie blask chwały,
Mroki wypierać światłością,
Uzdrawiać duchowo świat cały.
2. PRZEZ LABIRYNT ZAKONU - KU ŚWIATŁU PRAWDY
Łowcą Świętego planktonu,
jest Światła Boskiego Nosiciel
- pokarmu żywota wiecznego (ew. Jana, 6,27);
więc znany jest jako Zbawiciel.
Żyd Jezus - monoteista (ew. Marka 12,29),
Żyd Jezus - Nosiciel Światła (ew. Jana 8,12; 9,5)
Król królów - dla mesjanistów (Obj. 19,16),
Syn Boga - Zbawiciel świata.
Prawdę od Boga dał światu (ew. Jana 14,6);
Jej - moce ciemności - nie zmienią:
Zakon był labiryntem ku Światłu (Rzym. 10,4; Gal.3,24);
Światło jest Boską przestrzenią.
Wyłowił z ciemności, co żywe (Ef. 4,8);
co Boskie, z wszechświata przestrzeni;
co autentyczne, prawdziwe,
przepływa przez przestrzeń, po ziemi.
Wywlókł na pokaz, z ciemności (ew. Łk. 22,53; Kol. 2,15),
zamysły przebiegle utkane (ew. Łk. 22,2),
z mroków kapłańskie chytrości (ew. Mat. 23,29-33);
przed Światłem Prawdy schowane (ew. Mat. 23-28).
Więźniów - maniaków religii (ew. Mat 23,13-15),
obdarzył duchową wolnością (ew. Jana, 8,36),
zdjął więzy z nóg jeńców magii (Ef.4,8),
prawdziwą nakarmił żywnością.
W tęczę barw ziemskich przyoblókł (1 Mojż. 9,13-15),
Boską abstrakcję niebiańską;
W niwecz moc mroków obrócił,
wwiódł uczniów na drogę Pańską (ew.Mat.28,19).
Lśnią barwy Przymierza tęczy (Obj. 4,3);
kolory Boskiego planktonu;
brak cieni - wśród Bożych świętych,
w Ojcowskim, świetlistym domu (Obj. 22,5).
Jest dawcą planktonu Boskiego,
lud karmi najzdrowszą żywnością,
pokarmem żywota wiecznego (ew. Mat. 4,4),
podaje go ludziom z miłością.
3. ZWYCIĘSKA DROGA ŚWIATŁA
Lustro, odbiciem światła lśni,
lecz ciemna za lustrem rzeczywistość;
Fałsz lustra - co w ludzkiej jest krwi,
Światło przemienia w przejrzystość.
Ziemskie przeszkody zbyt słabe:
By odbić zdołały głos Boży.
Boskich, chwalebnych promieni,
moc ludzkich zwierciadeł nie zmoże.
Wielka - dla świętych - pociecha,
Że Boża moc się nie zmienia.
Głos Boga nie daje echa;
Blask chwały nie tworzy cienia.
Wśród ludzi nowinę rozgłoście;
jej diabła aktywność nie zmieni;
w nowym - Nosicieli Światła - mieście,
nie ma ni luster, ni cieni. (Obj. 21,23).
W doczesnym życiu, lustro ziemskie,
za sobą świat cienia ukrywa.
Nosicieli Światła wnętrze,
- to przestrzeń jest przenikliwa.
W umyśle Bogu poddanym,
nie ma żadnego zaćmienia;
wszak ludzi - Boskiej blask chwały,
- w posłusznych aniołów przemienia.
Chrzest - czynów zmywa brud stary,
Blask Prawdy zaś - ducha odmienia.
Wpuść światło w zalustrzane obszary,
diabelskie przyczółki cienia.
Człowiek, do służby wezwany,
osiągnąć ma stan przejrzystości.
W niebiańską szatę odziany,
ma być jak soczewka Światłości.
Głosiciel litery zakonu,
ma kodeks doczesnych racji;
Mieszkaniec wiecznego zaś Domu,
w tęczowej trwa emanacji.